Szanty24.pl - W nowy świat w rytmie szant

Jak już wiecie, w tym roku na festiwal do Paimpol wybierają się Indygo i Qftry. By przybliżyć wam nieco to, co ich czeka, pokazać jaki to festiwal, oddać trochę jego klimat, poniżej publikuję moją relację, która ukazała się w Magazynie Żagle w 2011 r, zaktualizowaną nieco oraz uzupełnioną o parę informacji, wrażeń, które w Żaglach się już nie zmieściły, bo jak mawia pan Jerzy, papier nie guma.

Nowy czas Pereł właśnie się rozpoczął. Na to wydarzenie czekało z pewnością wielu. Niewielu było jednak dane wziąć w nim udział. Koncert prezentujący nowy skład tyskiej grupy Perły i Łotry, który odbył się w miniony piątek, w tyskim Miejskim Centrum Kultury, śledziło ponad 50 widzów. Wśród nich przyjaciele, wierni fani, członkowie paru innych grup. Było kameralnie i... klasycznie.

Na podsumowaniu kolejnej edycji Wiosennego Szantowiska, imprezy odbywającej się w Młodzieżowym Domu Kultury nr 1 w Bytomiu od 17 lat, widzowie mieli okazję posłuchać trzech śląskich formacji wykonujących szanty, muzykę żeglarską oraz piosenkę poetycką. Mowa o Brasach, Happy Crew oraz Trzeciej Miłości, które pojawiły się z nowymi osobami w składzie.

Mystic Seaport, mały skansen na obrzeżach miejscowości Mystic w stanie Connecticut w USA, już po raz 29. gościł coroczny festiwal szantowy Sea Music Festival. Jak co roku pieśni morza zabrzmiały w miejscu, które od XVII wieku stanowi ważny ośrodek marynistyczny. Mystic bowiem to dawny prężny ośrodek szkutniczy, który w latach 1784-1919 opuściło ponad 600 jednostek.

Nie będę ukrywał - z relacją z Kopyści jakoś tak mi „zeszło”. Moja wina, więc w pierś się biję i pytam „naczelnego” czy jeszcze można. A on mnie pyta: „A było coś innego niż zwykle?”. Lekko mnie przytkało - wszak są festiwale, które mają wpisane w swoje istnienie pewną powtarzalność związaną ze stylem, który wypracowały. Więc zrobiłem „rachunek sumienia” i...

Pierwszy z koncertów uświetniających 30-lecie Ryczących Dwudziestek miał miejsce na festiwalu we Wrocławiu. Skromny, bez zbędnych fanfar, za to z dużą dawką dobrego śpiewania i grania oraz z niespodziankami, w postaci niecodziennych wykonań znanych dwudziestkowych hitów, przez zaproszonych gości - przyjaciół ze sceny. Rok jubileuszowy został rozpoczęty.

Gdy pod koniec ub. r. okazało się, że jedna z żeglarek w Stalowej Woli zachorowała na WZW typu B, czyli żółtaczkę, o bardzo gwałtownym przebiegu, środowisko postanowiło pomóc. W drugi dzień świąt wielkanocnych, lany poniedziałek, na dodatek Prima Aprilis, odbył się w Spółdzielczym Domu Kultury koncert, z którego dochód przeznaczono na pomoc w leczniu koleżanki.

Po raz dwudziesty czwarty do Wrocławia, żądającego już tradycyjnie dostępu do morza, ściągnęły posiłki, by wesprzeć gród nad Odrą w tych dążeniach. Koncerty w Centrum Sztuki Impart oraz w klubie Łykend wypełniły cztery festiwalowe dni. W programie były aż dwa jubileusze, niespotykany zbyt często duet, czy wreszcie tradycyjne szanty, śpiewane a cappella. Niestety to już za nami.

Do zimowej edycji tego festiwalu zawsze miałem sentyment. To jeden z pierwszych poważnych festiwali, na który trafiłem, brałem udział dwukrotnie w jego konkursach, zaliczyłem nawet pierwszy poważny sukces. Tu debiutował też mój papierowy Szantymaniak. Dla PPP wreszcie dokonałem swoich pierwszych, studyjnych nagrań. No jak tu nie lubić, jak tu nie bywać?

Główny ciężar koncertowy tegorocznej „Tratwy” spoczął na tawernie Stary Port. Odbyły się tam trzy koncerty i konkurs, który okazał się jednym z ciekawszych na jakich miałem okazję ostatnio być. Oczywiście finał imprezy był w ChCK, choć zespołów mniej. Cóż, trudne czasy dają się odczuć wszystkim, organizatorom imprez zwłaszcza, dlatego chwała im, że jednak coś organizują.

O „SeaBreeze Festival“, który od ub. r. odbywa się w Rostocku, wiedziałem niewiele. Ot, że organizatorem tego wydarzenia jest niemiecka grupa Breitlings, że na pierwszej jego edycji, na zaproszenie gospodarzy, gościły zespoły Four’n’Aft z Anglii, Armstrong’s Patent z Holandii, Les Mâles de Mer z Belgii i Indygo z Polski, i podobno było miło. W tym roku sprawdziłem to osobiście.

Trzecia edycja gliwickiego Festiwalu Morza „Nad Kanałem” potwierdziła słuszność kursu obranego od samego początku jego istnienia przez organizatorów, czyli prezentowania tego co w polskim folku morskim najlepsze. Impreza może nie przyniosła w tym roku wielkich wydarzeń, ale na pewno stała na bardzo solidnym poziomie.

Od jedenastu lat pod koniec wakacji, w uroczym holenderskim miasteczku Appingedam, odbywa się międzynarodowy festiwal muzyki morza „Bie Daip”. Przyciąga widzów zróżnicowanym programem i gośćmi zza granicy, wśród których, nie brakuje zespołów z Polski. Pierwsi trafili tam Segarsi. Po nich zjawili się m.in. Perły i Łotry, Banana Boat, Sąsiedzi, Indygo, Cztery Refy, Brasy.

Pierwszy i ostatni raz w Charzykowach byłem w 2002 r. Graliśmy w konkursie z zespołem Passat. Formuła konkursu była zupełnie inna niż ta obowiązująca na innych festiwalach. Konkursowicze bowiem, na równi z zaproszonymi gwiazdami, dawali co najmniej 25 minutowe recitale. To było wówczas zupełne nowum i bardzo nam, jak i publiczności się podobało.

Na terenie Dzikiej Plaży nad Jeziorem Paprocańskim w Tychach, w ostatni weekend sierpnia odbyła się kolejna, 12 letnia edycja Portu Pieśni Pracy. Dwa dni koncertowe przebiegały w tematach: w sobotę - „Końskie szerokości” a w niedzielę - „Za tych co na morzu”. Walczono też w pierwszych Regatach o Puchar Portu Pieśni Pracy.

Na początku lipca Sąsiedzi z Gliwic byli gośćmi francuskiego zespołu folk-rockowego Les Dieses, który znany jest u nas z projektu „Odyseja” realizowanego z wrocławską Orkiestrą Samantą. Tym razem Francuzi postanowili zbliżyć się do bardziej akustycznych brzmień i do współpracy zaprosili muzyków z Górnego Śląska.

Są takie festiwale, za którymi tęsknię już w chwili, kiedy się kończą i czekam na ich kolejną edycję przez cały rok. Taką imprezą jest Festiwal Piosenki Żeglarskiej „Kopyść” - powtarzam to od lat. Tych miejsc jest coraz mniej, ale Białystok niezmiennie plasuje się w czołówce.

Gliwice w znakomitym stylu powróciły na szantową mapę Polski. Nie ma już festiwalu „Silesian Shanties”, nie ma tawerny „Latarnia”, ale jest „Nad Kanałem”. Zupełnie nowa impreza, której pierwsza edycja miała miejsce 17 października w Starej Fabryce Drutu, nota bene, 20 m. od dawnego, zasypanego dziś, Kanału Kłodnickiego.

Podczas premiery sąsiadowej płyty „Brocéliande” na PPP w 2008 r. po raz kolejny spotkałem się z zespołem Armstrong's Patent. Przedstawiłem im Sąsiadów, wręczyłem nasze płyty. Wtedy też padła luźna propozycja naszego przyjazdu do Holandii. Kilka miesięcy później Janneke Woldhius, manager Armstrongów i dyrektor International Shantyfestival „Bie Daip” przysłała oficjalne zaproszenie.

Perypetie katowickiego festiwalu „Tratwa” w ostatnich kilkunastu latach są dobrze znane środowisku szantowemu. Jedna z najstarszych (pierwsza edycja w 1983 r.!) i najbardziej zasłużonych imprez tego typu w Polsce od wejścia w nowe tysiąclecie przeżywała swoje wzloty i upadki, niestety z przewagą tych drugich. W 2003 i 2007 r. nie odbyła się w ogóle. W tym roku jednak nastąpiła ponowna reaktywacja.

Po raz 23. odbył się w Tarnowie „Bezan”, przegląd piosenki żeglarskiej, spotkanie żeglarskiej braci, wspólne śpiewanie, żeglarska biesiada... jak zwał tak zwał. Ważne dla mnie, że się odbył. Jest to z pewnością jedna z najstarszych imprez na scenie żeglarskiej. W Tarnowie bowiem „szantowali” już, gdy wielu z nas jeszcze nie wiedziało, że szanty istnieją. Jak zwykle działo się tam trochę inaczej, niż na przeciętnym festiwalu. Jak zwykle...